Eerst was er een hoop geschreeuw. De Sperwers waren een territoriumstrijd aan het voeren. Ik zag er drie in de lucht en even later één in de boom. Of het er nu drie of vier waren zal een geheim blijven, maar minstens één teveel en dus ongewenst.

Daarna was het vredig, alsof je in een volière was beland. De Roodborstjes, Winterkoninkjes en al wat fluiten kon, deed dat. Totdat er een Sperwer honger kreeg en even achter wat van die flierefluiters aanjakkerde. Toen was er paniek. Even maar. Spoedig daarna ging iedereen weer vrolijk verder. Ik ook.