Hij is gezond en wel, de Grote Burgemeester. John maakte zich dus voor niets zorgen om de vogel. Hij kreeg - aan de hand van zijn foto's van een paar dagen terug - de indruk dat hij olie op zijn verenpak had. Anderen dachten dat hij wellicht 'lek' zou zijn. Nou, niets van dat al dus. Gelukkig maar.

Klik op de foto voor een vergroting!

"Het wachten is op een volgende zeldzaamheid." Daarmee besloot ik eergisteren mijn verhaaltje over de Zeekoet, niet wetende dat die al zo snel zou komen opdagen. Dit keer deze Strandleeuwerik. Gisteren zag Josephine hem voor het eerst, maar dat las ik toen te laat. Gelukkig seinde Hans mij vanochtend in dat hij er nog steeds was en tussen de havenhoofdstrandjes heen en weer vloog. Ik er op af. En waarom ik niet gelijk mijn grote lens meenam, begrijp ik zelf achteraf ook niet helemaal. Ik wist immers waar hij zat en dat je daar makkelijk met statief en kanon aan de slag kan. Maar dat is wijsheid achteraf. Hij staat er op en dat telt. Misschien ga ik vanmiddag nog wel even terug met het grotere spul. Wie weet wordt het dus nog veel beter!

P.S.
Nou, vanmiddag was hij dus mooi 'gevlogen'. Jammer dan!

Geholpen door het spuiwater en de ebstroom, liet de Zeekoet zich aan het einde van de ochtend de haven uit drijven. Even later zagen Josephine en Gosse hem tussen de havenhoofden vandaan komen en volle zee kiezen. Het werd tijd! Dit zijn dus waarschijnlijk mijn laatste prentjes van deze vogel. Het wachten is op een volgende zeldzaamheid.

Er bestond even de vrees dat ook de IJsvogels zouden zijn verdwenen. Nou, niet dus. Ik trof het mannetje op het landhoofd van de Duindorpbrug. Dit bewijskiekje dus ter geruststelling! Eén is er in elk geval nog.

De Grote Burgemeester wilde zich eerst even optutten alvorens op de foto te gaan. Te laat!

Hij stond er vanmiddag weer (of nog) op de kade van de 1e Haven, de Grote Burgemeester. Kennelijk een blijvertje.

Klik op de foto voor een vergroting!

We hebben ons de tandjes moeten zoeken, Ingrid en ik. Hij zat niet waar hij hoorde te zitten, de IJsduiker. En iedereen had hem wel ergens anders voor het laatst gezien. Uiteindelijk kwam hij in beeld. Ingrid 'helemaal gelukkig' en ik 'redelijk tevreden'.  Ja, wat wil je na zo'n Annelies-foto?