Minstens drie jonge Torenvalken telde ik vanmorgen in Duindorp. Het was echter zo'n gekrioel in de kast, dat het er ook best eens nog meer kunnen zijn.
Af en toe stonden ze zelfs boven op elkaar om maar niets van de buitenwereld of van de prooi te hoeven missen.
Pa en ma hebben het er druk mee, temeer omdat het jagen niet al te voorspoedig verloopt. Ze moeten erg veel moeite doen om iets eetbaars te vinden, maar het lukt kennelijk nog steeds. En als er dan een lekker hapje wordt aangevoerd breekt er een waar pandemonium uit. Dan is het roepen, dringen en bedelen geblazen.
Arme ouders, nauwelijks tijd voor zichzelf!