De Provençaalse Grasmus is watervlug en daardoor lastig te platen, maar deze kiekjes zijn toch wel aardig gelukt, vergeleken met die van mijn mede-vogelaars, toch? Ik trof hem op de Maasvlakte, alwaar hij al een paar dagen rondscharrelt. Met dank aan Jeroen Bes, die hem mij aanwees. Een nieuwe soort (#312) voor mij, dus meer dan de moeite waard!
(En qua scherpte en ruis had ik te maken met de omstandigheid dat het beest vaak ver weg in duistere hoekjes zat, met weinig licht en af en toe zelfs een spetter. En pech ook dat het ruisonderdrukkingsgereedschapje "Noise Ninja" niet meer werkt in PSE2018....)